"Abalábase a nena"

A nena sentaba na segunda escaleira das que ían á primeira pranta, onde estaban os cuartos. Apoiaba as costas contra a vella porta de madeira e balanceábase rítmicamente por espazo indeterminado de tempo, empurrando a porta cada vez e facendo que as ferraxes da pechadura emitisen un son de ferros que batían en ferros.

Outras veces, a nena tumbábase na cama do seu cuarto, coas pernas apoiadas no chan e abalábase ao son da música enxordecedora proveniente do vello radio-cassette. Pasaba horas neste estado de trance, liberador da súa mente infantil. Só así conseguía entrar no mundo da fantasía, ao que se adentraba deixando atrás o hoxe e agora.