Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
" Observando atentamente a realidade "
Blogues pola Lingua
Solpor
Webs interesantes
-
-
Hello world!Hace 22 horas
-
-
-
-
¿Cómo caminamos hacia el plan C?Hace 2 años
-
Pagam os condutores o preço certo ?Hace 3 años
-
-
SerHace 4 años
-
-
Iteración 1Hace 5 años
-
-
Ano 2017Hace 6 años
-
-
A familia Trebón e o SamaínHace 10 años
-
Cambio de dominioHace 10 años
-
2014Hace 10 años
-
-
EL ERMITAÑO (BENAVENTE)Hace 11 años
-
-
Volvemos a estar en líneaHace 12 años
-
-
NOVA WEBHace 13 años
-
Cara cara con AlmodóvarHace 13 años
-
Celebrando o Día da Patria GalegaHace 13 años
-
-
-
-
-
-
-
"Eramos tan felices..."
Datos personales
9 comentarios:
Deica logo camarada.
Cáusame grande pesar coñecer o teu pasamento, camarada, e o primeiro que me ven a mente e desexar que fora sen sufrimento. Todo ser agarimoso, agradecido e nobre merece acadar o descanso derradeiro sen penalidades.
Sinto que desaparece un elo máis dunha parte fermosa e intensa da miña vida. O que me fai pensar no decorrer veloz desta, nos seus bos momentos e nos seus sen sabores. Agora decátome do certo que é que nestes intres é cando un reflexiona sobre camiño andado, sobre os acertos, os erros, as cousas mellorables, ...
Propiciaches os teus camaradas humanos e de especie moito apoio e compren-sión. Polo que agardo que no olimpo dos bos compañeiros sexas saudado por Minina, Marxa, Ruli, Trus, trosky, Tula, Chato, e Meluchos varios, ...
(p.d.: moitos botarán de menos as túas lambetadas e babadas)
Esquecíchete do Merlín...
non é cousa de esquecemento, SE NON DE QUE NON ESTABA SEGURO COMO SE CHAMABAN AQUEL DE CAZA QUE O COMIA TODO (CACHO CABRON QUE PAPOU OS CABLES DO POZO, E NON O DABA LEVADO SERAFÍN)E MÁIS AQUEL NEGRO RASTAFARI BAIXIÑO QUE NON LEMBRO SE VIÑERA DA CANCEIRA OU APARECERA POR ALI (e coma veu foise, sen saberse máis del)
JAJAJAJAJ! O dos cables do pozo aínda me fai rir hoxe! Por non falar da roupa do tendedeiro que pillou un día...
O rastafari era Merlín, e é certo, foise co vento...
Tamén estaba o Pancho vello, medio noso tamén... e o Milucho, que non sei se aínda estará vivo, xa me dirás.
Apertas
Lieime: o de ollos acaramelados pelador de cables era Merlín e o rastafariano era Bilbo.
Cara Amiga:Tenho andado um bocadinho triste e,por isso,não tenho comentado as suas postagens no blog(sempre muito interessantes/importantes).Desta feita,quero dizer-lhe que sinto muito pela partida do seu amigo.Vou queimar um pauzinho de incenso em sua homenagem.Um Abraço. António Serer
António, o Bogui era um amigo muito importánte para min, assim que a súa partida é uma grande perda, mas é lei de vida, e tem de ser assim.
Mas fico preocupada pelas súas palavras: que coissa é que o tem tao triste? Quisser ajudar-lhe no possíbel, se calhar com alguma palavra bem escolhida...
apertas
Sinto muito a tua perda...
sei que o Bogui era o teu grande companheiro, mas tens razão é a lei da vida...
o meninos devem estar mui tristes.
um beijo
Obrigada Sofía.
Os meninos nao tenhem conciéncia de que coisa é a morte, assim que, para eles, simplesmente, ele voltou para a floresta, que é o lugar natural de todos os animais.
Beijinhos
Publicar un comentario