"A nena inmigrante"

A nena inmigrante non asiste ás aulas da relixión única que se enseña no colexo no que está escolarizada.No país do que ven, maioritariamente non se considera que Xesús Cristo sexa fillo de Deus, cousa que aquí non é obxecto de discusión.

Mentras os compañeiros aprenden que os camiños do señor son inescrutábeis, e que todos somos portadores do pecado orixinal, e que a ira de deus destruirá aos adoradores dos deuses falsos, a nena inmigrante é sacada da súa aula por unha mestra, que lle dispensará "atención educativa". Hoxe pregúntalle que quere facer e a nena resposta que lle dá igual, así que a mestra ofrécelle a pizarra para debuxar cos xices de cores. A normalmente inexpresiva cariña morena da rapariga alédase tímidamente, o cal é pouco frecuente. A nena comeza a debuxar a casa do avó, coas súas xanelas, as súas escaleiras e a terraza na que dormen todos nas noites quentes do verán. Debuxa tamén diante da casa o lugar no que á caída do sol sae a familia a sentar ao fresco e tomar o té. Explica que por veces os nenos fican alí durmidos e teñen que ser levados máis tarde ás súas camas no interior da casa.

Tamén hai uns cortellos para os animais e nenos a brincar cabo deles. Estranamente, pódese ver un regueiro de auga, tan pouco abundante naquelas secas terras. Se cadra é o elemento fantástico do cadro, o cal, unha vez rematado, a nena enmarca dentro dun corazón, no que se pode ler MARROCOS.