O día en que nesa terra se asuma con normalidade a lingua propia, sen ningún complexo nin conflicto, é que a miña familia e eu voltaremos a esa beira para disfrutarmos, por vez primeira, da sensación de sentirse na casa. Entrementras, prefirimos quedar deste lado, onde sentimos os nosos dereitos lingüísticos plenamente garantidos ao abeiro da lexislación portuguesa, e é que hai menos distancia entre o "can" e o "cao" que entre o "can" e o "perro".( xa me volvín esquecer de mercar un teclado como deus manda... http://www.udc.es/dep/lx/cac/escritos/20041024-tecl.htm).
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario