martes, 28 de junio de 2011

"A excelencia educativa en Galiza: recorte de profesorado"


Onte recibín un mail do meu conselleiro favorito, o de educación. Certo que no goberno Feijoó un non sabe ben con quen quedarse, se co de Kultura, que, como é anarko, decidiu que Sobrado dos Monxes é Desván de los Monjes; tamén podía escoller ao "independente" Anxo Lorenzo, aquel profesor que para Galicia Vil-Lingüe era un "impositor" da lingua galega,e resultou ser outra cousa ben distinta; doeríame non poder incluír na miña lista de favoritos á conselleira de Facenda, a sra Currás: iso si que é unha conselleira ben "conservada", e que maneiras, que elegancia, que carisma !Iso si que é ter unha conselleira das de birrete, e non boina!
Sexa como for, e con moita dor de corazón, teño que quedarme con Don Jesús Vázquez Abaz.
Que educación a súa! Sen ir máis lonxe, onte mandoume un e-mail persoal! Nel, Suso louva as miñas grandes cualidades para o exercicio da miña profesión (como saberá el o moi boa profesora que son?... home, terá información privilexiada), e di que contribuín para pór non sei que piares da sociedade (xúrovos que eu de construcción non sei nin media palabra,pero bueno, téñoo enganado; di que a sociedade está en tránsito, e que nada se asemella a fai uns anos (iso é certo; eu estaba algo máis delgada) e que teño que acadar un equilibrio entre as maiores exixencias sociais e a excelencia educativa. Isto último nono pillo moi ben, anque logo esténdese algo máis, comentando que o equilibrio consiste en que faga máis gardas, e apoie a outros mestres, me desdobre, atenda á diversidade, e outro monte de tarefas... Claro que todo isto é aparte, e a maiores, de dar clase e ensinar a lingua (é que só ensinamos unha de verdade, e non é o galego precisamente), as Matemáticas, as sociais e as naturais e tamén a sentarse ben, non dicir palabrotas, ser solidarios, igualitarios, etc.
O caso é que todo isto ocorréuselle a el soliño, e di que, contrariamente ao que opinamos os mestres, non se trata de recortar profesorado,senón de acadar a "excelencia educativa". Para acadar tal cousa, o mellor é facer estas grandes reformas que nos van levar á excelencia, no mes de xuño, cando todos estamos a punto de coller as vacacións. Por suposto, nada de comentalo con ninguén, e moito menos cos propios implicados, non vaia ser que se opoñan.
Pedindoa miña máxima colaboración na "implementación" da excelencia educativa é que se despide o Conselleiro.
Canta retranca!!!
Se dixera a verdade canto mellor non lle sería!!!
En fin, isto é o que votou a maioría, así que isto é o que hai. Os que teñades cartos, xa sabedes,os fillos á privada e os que non, a foderse, que para iso é un servizo público posto á disposición das ovellas, xestionado polos lobos.

jueves, 9 de junio de 2011

"Queremos Pan!"

... e alimentos saudábeis ( non tóxicos, como nolos fan comer agora); mais tamén temos fame de xustiza, democracia, igualdade, cultura, dignidade... e xa postos a pedir, tamén queremos poder traballar cuns horarios máis reducidos que posibiliten criar os fillos, e ter un sistema educativo público de primeira categoría (non o peor dos posíbeis, como temos agora), e respirar aire limpo, vestir roupa non tóxica, habitar casas saudábeis organizadas en barrios humanizados (non as cidades e vilas caóticamente organizadas); tamén queremos formas de organización social máis solidarias ( nada de asilos para vellos nin garderías aparcapequenos) e modelos de relación baseados na confianza e solidariedade entre as persoas...
Claro, queremos todo o que non pode ser...
Mais non renunciamos a soñar!

jueves, 2 de junio de 2011

"O Noso Xardín"

No noso xardín hai vagalumes!!!( Aquí chámase "pirilampos")
Tamén temos amorodos...
Casiñas arbóreas para lles dar acubillo a certos seres fantásticos...
Flores, muitas flores!
Os pavos ás veces escapan do seu galiñeiro e veñen visitarnos, deixando algún presente...
As lagartixas teñen preferencia polas nosas paredes, dende onde observan, seguras, o mundo exterior.
Definitivamente, o noso xardín é unha das cousas que máis nos aleda o corazón. As cousas simples son as que máis felices nos fan.

miércoles, 1 de junio de 2011

Eduardo Galeano

"Escutigera Coleoptrata"




É certo que non é a primeira vez que as vexo...
É certo que, vistas no garaxe, son tolerables...
É certo tamén, que están protexidas e que son beneficiosas pola grande cantidade de bichiños indesexables dos que dan conta: arañas, mosquitos, etc.
É certo que non ataca nin pica se non se ve ameazada, así que non terá oportunidade de me causar unha reacción alérxica pola súa mordedura se a deixo en paz...
Pero é que esta noite unha paseóuseme polas pernas desnudas!!!! E non vexades o rápido que pode chegar a correr a "escutigera coleoptrata"! a desta noite non sobrevivíu, infelizmente, ao meu ataque mortal, armada cunha boa cantidade de papel hixiénico, que se precipitou sobre o seu asqueroso corpo, deixándoo dividido en que sei eu cantos segmentos con cadanseu par de pés...
Síntoo por ela e polos seus seres queridos, pero teño que dicir que calqueira cempés destes que pretenda compartir a miña casa sen ser convidado, irá tamén compartir a mesma sorte, así que é mellor que se manteñan alonxadas de min e dos meus fillos!!!

Sen cachondeos... na Pastoriza non había este tipo de cempés. Polo visto son de climas mediterráneos, anque leo que están moi estendidas...
O noxo que me dan só é comparable ao que me dan as arañas, así que polo menos, a escutigera comerá todas as arañas que encontre na casa...
Algo é algo, anque daí a telas como mascota, como hai xente que as ten en terrarios...