¿Maltrato infantil en garderías e centros de educación?

Acabo de visualizar a gravación daquel programa que presentaba Mercedes Milá titulado "Diario de..." no que a traveso dunha cámara oculta se gravou unha gardería madrileña na que reiteradamente se producían malos tratos ás nenas e nenos que alí confiadamente deixaban os pais.

As imaxes son absolutamente arrepiantes e amosan ás coidadoras obrigando a comer a nenos moi pequenos, bebés, aos que lles tapan o nariz para que abran a boca e así poderlles meter a culler á forza; o pranto inconsolable, os berros das coidadoras, as ameazas por parte destas, os insultos e vexacións aos nenos son constantes.

Boteime a chorar sen poder parar e aínda teño un nó na gorxa. Porque eu son nai é que teño pánico a topar con xente así, que agacha o seu carácter de maltratador infantil baixo unha suposta xustificación teórica da que inmediatamente botan man para se xustificaren.

O maltrato infantil dáse en todos os ámbitos nos que os nenos e nenas se moven: dende os propios fogares, auspiciados por teorías pseudo científicas e pedagóxicas que pretenden "ensinar" aos novos pais como durmir a un bebé ( "Duérmete Niño", de Estivill) ou como "ensinarlle a comer", ata os lugares onde consideramos que os nosos fillos quedan ao cargo de profisionais cualificados e responsables para coidalos e educalos, como os colexios.

A consideración de que un neno non é unha persoa que merece respeto á súa dignidade, fai que as situacións de maltrato varíen moito. As definicións que un encontra sobre maltrato infantil cando busca en calquera buscador de internet remítennos a "calquera acción de un particular ou institución, que por acción ou omisión prive ao menor dos seus dereitos e pon en perigo a súa seguridade e/ ou a súa seguridade física e/ou psíquica". É o suficientemente ampla como para que dentro desta definición puideran entrar moitos comportamentos que moitos proxenitores teñen a diario cos seus fillos, os que moitos monitores e profesores teñen a diario cos seus alumnos.

Os horarios de traballo e os salarios tenden a ser cada vez máis incompatibles co coidado dos máis pequenos por parte dos seus pais, obrigándoos a levar aos miúdos ás garderías públicas ou privadas e a lugares que funcionan como tales anque non teñen permisos ( ludotecas, pisos particulares) . Outros optan por contratar unha babysitter, niñeira, coidadora;

En moitísimos casos non saben que están confiando o coidado das ovellas ao propio lobo.

Trátase dun problema dunha importancia enorme para o que hai que esixir todas cantas garantías sexan precisas por parte de quen ofrece estes servizos.

Ogallá cada vez sexamos máis conscientes da importancia que ten facermos esta reflexión.